اول:
اجتهاد كامل، و آن قدرت بر استخراج وظائف و احكام شرعيّه در تمام ابواب فقه است؛ و
مجتهدى كه داراى اجتهاد كامل باشد را مجتهد مطلق مىنامند.
دوم:
اجتهاد ناقص، و آن قدرت بر استخراج وظائف و احكام شرعيّه در بعضى از ابواب فقه
است؛ و مجتهدى را كه داراى اجتهاد ناقص است مجتهد متجزّى مىنامند.
مصادر
اجتهاد:
مصادر
اجتهاد كتاب كريم و سنّت شريفه و اجماع وعقل مىباشند، و اكثر قريب به اتفاق فقهاء
فرمودهاند: دليل عقلى هرچند جائز العمل است، ولى هر حكمى كه با دليل عقل ثابت
شود، همان حكم با كتاب و سنّت نيز ثابت مىشود، و اجماع هم مصدر مستقلى وراء سنّت
نيست، پس مصادر اجتهاد فقط كتاب كريم و سنت شريفه منقوله از طريق ثِقات متورّعين
مىباشند.