و سفر زن بدون اجازه شوهر، در صورتى كه سفر بر او واجب نباشد؛ ولى اگر مثل سفر حج واجب بر او باشد، سفرش حرام نيست، و بايد نماز را شكسته بخواند.

دوم: سفر مقدمه و سبب براى ارتكاب فعل حرام- مانند دزدى و قتل نفس محترمه و كمك به ظالم و گرفتن مال مردم به ظلم و ...- باشد، بنابر اين كسى كه سفر او حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمى‌كند، اگر در سفر معصيتى انجام دهد- مثلًا غيبت كند يا شراب بخورد- بايد نماز را شكسته بخواند.

سوم: سفر مقدمه و سبب براى ترك واجبى باشد كه فرار به جهت ترك آن واجب حرام است، پس اگر كسى مخصوصاً براى آنكه چنين كار واجبى را ترك كند مسافرت نمايد، نمازش تمام است، بنابر اين بدهكارى كه وقت پرداخت بدهى او نزديك است- مثلًا وقت آن روز پنجشنبه است- اگر بتواند در حَضَر بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه كرده است، چنانچه در سفر نتواند بدهى خود را بدهد، و براى فرار از دادن قرض روز دوشنبه به مسافرت برود، سفرش حرام است، و بايد نماز را تمام بخواند.

ولى اگر براى ترك چنين واجبى مسافرت نكند، بلكه سفرش مستلزم ترك واجب شود- مثلًا بدهكارى كه زمان پرداخت بدهى او نزديك است و توان پرداخت هم دارد و طلبكار هم مطالبه كرده است به قصد صله ارحام به مسافرت برود و همين امر مستلزم پرداخت نكردن بدهى شود- بايد نماز را شكسته بخواند؛ و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.

130- اگر سفر مكلف سفر حرام نباشد، ولى حيوان سوارى يا مركب ديگرى كه او سوار آن است غصبى باشد يا در زمين غصبى مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.

131- كسى كه با ظالم مسافرت مى‌كند، اگر ناچار نباشد و مسافرت او- و لو در آينده- كمك به ظالم باشد، بايد نماز را تمام بخواند؛ ولى اگر ناچار باشد يا مثلًا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت مى‌كند، نمازش شكسته است.

132- اگر كسى به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست، و بايد نماز را شكسته بخواند.

133- اگر كسى براى لهو و خوشگذرانى به شكار برود، نمازش تمام است؛ ولى چنانچه براى تهيّه معاش يا كسب و ازدياد مال به شكار برود، نمازش شكسته است.