بنابر قولى افضل است.

دوم- نماز مسافر:

80- كسى كه مسافر است هرگاه همه شروط نُه گانه‌اى كه مشروحاً ذكر مى‌شوند براى او در يكجا جمع شوند، بايد نماز خود را شكسته بخواند، يعنى ركعت سوم و چهارم نماز ظهر و عصر و عشاء از او ساقط مى‌شود؛ و اگر مسافر يكى از آن شروط را نداشته باشد، بايد مانند كسى كه در وطن خودش مى‌باشد نماز ظهر و عصر و عشاء را تمام- يعنى چهار ركعتى- بخواند.

81- مسافرى كه نماز را شكسته مى‌خواند، نوافل ظهر و عصر از او ساقط مى‌باشند؛ ولى نافله صبح و مغرب و عشاء و نماز شب از او ساقط نمى‌شوند، و نيز بجا آوردن نمازهاى مستحبى ديگر براى او جائز است.

82- مسافرى كه نماز نخوانده است، اگر پيش از تمام شدن وقت نماز به وطن خود يا به جايى كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، بايد نماز را تمام بخواند؛ و كسى كه مسافر نيست، اگر در اول وقت نماز نخواند و به مسافرت برود، در سفر بايد نماز را شكسته بخواند.

83- مسافرى كه بايد نماز را شكسته بخواند، اگر نماز ظهر يا عصر يا عشاء او قضاء شود، بايد آنها را دو ركعتى قضاء نمايد، اگرچه در غير سفر بخواهد قضاء آنها را بجا آورد؛ و اگر از كسى كه مسافر نيست يكى از اين سه نماز قضاء شود، بايد آن را چهار ركعتى قضاء نمايد، هرچند در سفر- كه وظيفه او نماز شكسته است- بخواهد آن را قضاء نمايد.

84- كسى كه در اول وقت حاضر و در آخر وقت مسافر است يا در اول وقت مسافر و در آخر وقت حاضر مى‌باشد، هرگاه نمازش قضاء شود، بنابر اقوى بايد وظيفه آخر وقت را مراعات نمايد، يعنى اگر در آخر وقت حاضر بود، نماز را به صورت تمام قضاء كند؛ و اگر مسافر بود، آن را به صورت شكسته قضاء نمايد.

اقسام و احكام وطن:

وطن بر دو قسم است: 1- وطن شرعى، 2- وطن عرفى.