43- اگر مكلّف به كره‌اى از كرات مسافرت كند، چنانچه آنجا طلوع و غروب و زوال خورشيد داشته باشد، بايد نمازهاى پنج‌گانه را در وقتشان بجا آورد، چه وقت نماز در بين راه داخل شود يا در زمان و محل اقامت؛ و اگر تنها يكى از طلوع يا غروب يا زوال را داشته باشد، بايد نماز همان وقت را در وقتش بخواند، و در مورد سائر نمازهاى پنج‌گانه بايد به حكم فقره (42) عمل نمايد، و همچنين است در صورتى كه آنجا هميشه شب يا هميشه روز باشد.

مستحبات مربوط به وقت نمازهاى واجب يوميّه:

44- مستحب است انسان نماز را در اول وقت بخواند، و راجع به آن بسيار سفارش شده است؛ و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است؛ مگر در صورتى كه تأخير از جهتى بهتر باشد، مانند موارد يازده‌گانه زير:

اول: تأخير نماز ظهر و عصر از اول وقت به مقدار خواندن نوافل آنها، و همچنين تأخير نماز صبح براى كسى كه نافله آن را پيش از وقت بجا نياورده باشد.

دوم: به جهت تحصيل كمال، مانند رفتن به مسجد يا رسيدن به نماز جماعت و يا زياد شدن عدد مأمومين، در صورتى كه افراط در تأخير نشود، و نيز به جهت كسب حضور قلب و جمع شدن حواس، در صورتى كه با گذشتن مقدارى از اول وقت حاصل شوند.

سوم: براى تحصيل مقدمات نماز و رفع محصور بودن از بول و غائط.

چهارم: به جهت خواندن نماز قضاء واجب، براى كسى كه نماز قضاء دارد و مى‌خواهد آن را بجا آورد.

پنجم: براى مسافرى كه سفر تعجيلى دارد.

ششم: تأخير نماز صبح به جهت خواندن نماز شب، براى كسى كه چهار ركعت آن را پيش از دخول فجر بجا آورده باشد.

هفتم: براى زنانى كه مربّى بچّه هستند و لباس آنها نجس شده است، و نمى‌توانند براى هر نمازى لباس خود را بشويند يا تعويض نمايند، كه مى‌توانند نماز ظهر و عصر را تا نزديك غروب آفتاب تأخير بيندازند، تا نماز ظهر و عصر را با نماز مغرب و عشاء در لباس پاك بجا آورند.