جريدتين:[1]

1167- مستحب است دو چوب تَر و تازه همراه ميّت در قبر بگذارند، و در صورت امكان بهتر است از درخت خرما يا سدر يا بيد يا انار استفاده كنند؛ ولى اگر هيچ يك از اينها به ترتيبى كه ذكر شد يافت نشود، از هر درختى كه باشد خوب است.

1168- چوب خشك براى جريدتين كافى نيست.

1169- بهتر است طول جريده به مقدار يك ذراع يا استخوان ذراع باشد؛ اگرچه كمتر يا بيشتر از يك ذراع نيز كافى است؛ و در كلُفتى هر چه كُلفت‌تر باشد كه ديرتر خشك شود- البته با صدق اسم جريده- بهتر است.

1170- بهتر است يكى از چوبها را در طرف راست ميّت از نزد چنبره گردن به بدن او بچسبانند، و چوب ديگر را در طرف چپ بالاى پيراهن نزد چنبره بگذارند.

1171- هرگاه به علت فراموشى و مانند آن ميّت را بدون جريدتين دفن نمايند، خوب است جريدتين را بالاى قبر او قرار دهند.

1172- اگر بيش از يك چوب در دسترس نباشد، مستحب است همان يكى را در جانب راست ميّت بگذارند.

1173- بهتر است اسم ميّت و اسم پدرش و شهادت او به وحدانيّت خدا و رسالت حضرت رسول (صلّى اللَّه عليه و آله) و وصايت ائمّه (عليهم السلام) را- به همان گونه كه براى حواشى كفن در بند سيزدهم از مستحبات كفن گفته شد- بر جريدتين بنويسند، يعنى بنويسند: «فُلانُ بْنُ فُلانٍ يَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، ...».

تشييع جنازه:

1174- مستحب است اولياء ميّت مؤمنين را براى تشييع جنازه و نماز و استغفار بر ميّت خبر كنند، و بر مؤمنين نيز مستحب است در تشييع جنازه حاضر شوند، و تا پايان‌

[1] - جريده در لغت چوب درخت خرما است وقتى كه برگهايش را كنده باشند.