دادن به سؤال مَلَكين در قبر؛ بلكه بهتر است هر دعائى را كه براى ميّت نفع دارد به قصد رجاء- نه به قصد ورود- بر كفن او بنويسند، 19- مستحب است انسان در حال سلامتى كفن و سدر و كافور خود را تهيه كند، 20- مستحب است انسان به ديگرى كفن بذل نمايد، و لو آن ديگرى غنى باشد، در خبر است كه: «كسى كه كفن به ديگرى بدهد مثل آن است كه ضامن شده باشد لباس او را در روز قيامت»، 21- رو به قبله خواباندن ميّت در هنگام كفن كردن، مثل حال احتضار يا حال نماز، 22- بهتر است ادعيه مذكوره را با تربت سيّد الشهدّاء (عيله السلام) بنويسند، يا قدرى تربت داخل مركب نمايند و با آن بنويسند؛ و چنانچه تربت مذكوره در دسترس نباشد، با تربتهاى محترمه ديگر بنويسند؛ و اگر با آب هم بنويسند خوب است؛ و اگر با انگشت خشك هم بنويسند باز خوب است.

1165- رعايت احتياط و احترام همه اسامى مباركه و كلمات متبرّكه قرآن و ادعيه و نيز تربت مقدّسه سيّد الشهدّاء (عيله السلام) لازم است، و بايد در جايى از كفن قرار گيرند كه از آلوده شدن و بى احترامى در امان باشند.

مكروهات مر بوط به كفن:

1166- مكروهات راجع به كفن سيزده چيز مى‌باشند:

1- كفن كردن با پارچه كتانى خالص يا ممزوج، 2- كفن كردن با پارچه ممزوج با ابريشم؛ مگر در صورتى كه غير ابريشم در آن بيشتر باشد، 3- باقى گذاشتن دكمه‌هاى پيراهن پوشيده شده، اگر احياناً ميّت را در آن كفن كنند؛ ولى باقى گذاشتن آستين اشكال ندارد، 4- گذاشتن آستين و دكمه بر كفن، 5- بريدن كفن با ابزار آهنى، 6- تَر كردن ريسمانى كه كفن را با آن مى‌دوزند با آب دهان، 7- كفن نمودن با پارچه مشكى، 8- نوشتن بر كفن با رنگ سياه، 9- بُخور دادن كفن به بوهاى خوش، بلكه خوشبو كردن آن به غير از كافور و ذريره، 10- مُماكسه در خريد كفن، 11- نيانداختن تحت الحنك عمّامه‌اى كه بر سر ميّت پيچيده‌اند، 12- چركين بودن كفن، 13- فراهم آوردن قطعات كفن از بهم دوختن چند پارچه.