اول: مرد علاوه بر مستثنيات دين- يعنى خانه مسكونى و لوازم ضرورى زندگى- به مقدار خريد كفن مال داشته باشد، و يا قرض كردن و اداء آن هر دو برايش آسان باشد.

دوم: مرگ زوج و همسرش در يك زمان نباشد.

سوم: زوج پيش از مردن همسرش به سبب ورشكستگى و إفلاس محجور نباشد.

چهارم: اموال زوج مانند رهن و ... متعلّق حق شخص ديگر نباشد.

پنجم: زوجه كفن خود را از طريق وصيّت يا ... معين نكرده باشد.

1152- اگر زوج دسترسى به قيمت تمام كفن ندارد، به مقدار توانش واجب است بدهد، و بقيه از تركه زوجه برداشته مى‌شود.

1153- اگر زوج به كلّى دست تنگ است، كفن زوجه از مال خود او برداشته مى‌شود؛ و چنانچه شوهر بعداً تمكّن مالى پيدا كند، ورثه زوجه نمى‌توانند قيمت كفن را از او مطالبه كنند.

1154- اگر كسى تبرّعاً زوجه را كفن كند از زوج ساقط مى‌شود.

1155- كفنى كه از مال زوج بر زوجه پوشانده مى‌شود، از ملك زوج خارج نمى‌شود، پس اگر مثلًا جانورى جسد زوجه را بخورد يا جسد او به گونه‌اى از بين برود كه كفن بماند، حتى بعد از دفن هم در ملك زوج مى‌باشد؛ و هرگاه زوج زوجه خود را كفن كند و اتفاقاً قبل از دفن دزد كفن او را بدزدد، بر زوج واجب است دوباره او را كفن كند؛ بلكه بنابر أحوط اگر بعد از دفن هم اين اتّفاق بيفتد، بر زوج واجب است دوباره او را كفن كند.

1156- هرگاه زوج بعد از زوجه بميرد، و بيش از يك كفن تركه نداشته باشد، خودش مقدّم است؛ مگر اينكه زوجه را با آن كفن، كفن كرده و دفن كرده باشند؛ امّا اگر زوجه را بعد از تكفين با آن كفن دفن نكرده باشند، بايد آن را از تن او خارج كرده و شوهرش را با آن، كفن نمايند.

كفن اضطرارى:

1157- اگر براى كفن ميّت سه پارچه مقدور نباشد، به مقدارى كه مقدور است‌