است كه به احكام خونهاى مذكور عمل شود؛ هرچند جريان احكام حيض و استحاضه ونفاس بر آن مشكل است.

پنجم- غسل مسّ ميّت و احكام آن:

منظور از مسّ ميّت آن است كه انسان جايى از بدن خود را به بدن ميّت برساند، يا جايى از بدن ميّت را به بدن خود برساند.

877- اگر كسى بدن انسان مرده‌اى را كه سرد شده است و او را غسل نداده‌اند مسّ كند، چه در خواب مسّ نمايد يا در بيدارى، با اختيار مسّ كند يا بدون اختيار، بايد غسل مسّ ميّت انجام دهد، حتىّ اگر ناخن و استخوان او به ناخن و استخوان آن ميّت برسد.

878- براى مسّ بدن انسان مرده‌اى كه تمام بدن او سرد نشده است غسل واجب نيست، اگرچه جايى را كه سرد شده است مسّ نمايد.

879- اگر كسى موى خود را به بدن يا به موى ميّت و يا بدن خود را به موى ميّت برساند، احتياط مستحب آن است كه غسل مسّ ميّت انجام دهد.

880- براى مسّ بچّه مرده- حتى جنين سقط شده‌اى كه چهار ماه او تمام شده باشد- غسل مسّ ميّت واجب است؛ ولى اگر جنين چهار ماهه‌اى مرده به دنيا بيايد، براى مادر او غسل نفاس كافى است، اگرچه قصد غسل مسّ ميّت نكند.

881- بچّه‌اى كه بعد از مردن مادر به دنيا مى‌آيد، اگر قبل از بلوغ غسل نكند، وقتى بالغ شد واجب است غسل مسّ ميّت انجام دهد.

882- اگر كسى جسد شهيد را مسّ كند، واجب است غسل مسّ ميّت انجام دهد؛ و اگر مقتول به رَجم يا قصاص را كه پيش از كشته شدن غسل كرده است مسّ كند، احتياط واجب آن است كه غسل مسّ ميّت بنمايد.

883- اگر انسان ميّتى را كه سه غسل او كاملًا تمام شده است مسّ نمايد، غسل بر او واجب نمى‌شود؛ ولى اگر پيش از آنكه غسل سوم تمام شود جايى از بدن او را مسّ كند