جنابت
امرى است معنوى كه سبب آن يكى از دو چيز مىباشد:
1-
خروج مَنى، اعم از اينكه با جماع باشد يا بدون آن.
2-
جِماع، اعم از اينكه همراه با خروج منى باشد يا بدون آن.
سبب
اول- خروج منى:
669-
بيرون آمدن منى موجب جنابت است، در خواب باشد يا در بيدارى، كم باشد يا زياد، با
شهوت باشد يا بدون شهوت، با اختيار باشد يا بىاختيار.
670-
اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه منى از او بيرون
آمده است يا نه، غسل بر او واجب نمىباشد.
671-
اگر رطوبتى از شخصى خارج شود، و نداند كه آن رطوبت منى است يا بول يا غير اينها،
چنانچه آن شخص مرد و سالم باشد و رطوبت با شهوت و جستن از او بيرون بيايد و بعد از
بيرون آمدن آن بدن او سست شود، آن رطوبت حكم منى را دارد، و همچنين است اگر تنها
جستن داشته باشد؛ ولى اگر آن شخص زن يا مريض باشد،