شك كند، شستن همان مقدار كافى است؛ و اگر در شستن مقدارى از طرف راست شك كند، بهتر است بعد از شستن آن مقدار، طرف چپ را هم بشويد؛ ولى اگر در شستن مقدارى از سر و گردن شك كند، بايد بعد از شستن آن مقدار دوباره طرف راست و چپ را با ترتيب يا بدون ترتيب بشويد.

660- اگر كسى بعد از غسل ترتيبى بداند مقدارى از بدن را نشسته است ولى نداند كدام قسمت از بدن او است، بايد دوباره غسل كند؛ اما اگر بداند آن مقدار از طرف راست مى‌باشد، بهتر است بعد از شستن آن دوباره طرف چپ را بشويد؛ و اگر بداند كه از سمت چپ است، شستن همان مقدار كافى مى‌باشد؛ و چنانچه بداند از سر و گردن است، بايد بعد از شستن آن مقدار دوباره طرف راست و چپ را بشويد.

661- اگر كسى هنگام غسل كردن احتمال دهد كه مانعى از رسيدن آب در بدن او هست، بايد وارسى كند تا اطمينان به نبودن مانع پيدا كند.

662- كسى كه محدث به حدث اكبر شده و شك دارد غسل كرده است يا نه، نمازهايى را كه خوانده است صحيح مى‌باشد، ولى بايد براى نمازهاى بعد غسل كند؛ و چنانچه در بين نماز دچار شك شود، نمازش باطل مى‌باشد.

663- اگر كسى به گمان اينكه به اندازه غسل و نماز وقت دارد براى نماز غسل كند، غسل او صحيح است، هرچند بعد از غسل به اندازه خواندن يك ركعت بيشتر وقت نداشته باشد.

ششم- سائر احكام مشتركه غسلها:

664- همه غسلها- اعم از واجب و مستحب- عبادت هستند، و بنفسه محصِّل طهارت از حدث اكبر و حدث اصغر مى‌باشند، پس همه آنها مُجزى از وضوء هستند، غير از غسل استحاضه متوسطه و كثيره‌اى كه پيش از وقت نماز براى انجام دادن كارى كه طهارت در آن شرط است انجام شود، كه در اين صورت زن مستحاضه علاوه بر غسل وضوء هم بايد بگيرد.

665- غسلى كه از طرف شارع دستور وجوبى يا استحبابى ندارد به هيچ وجه‌