بگيرد: 1- خوابيدن در حال جنابت، 2- خوردن در حال جنابت، 3- آشاميدن در حال جنابت، 4- جماع كردن در حال جنابت، 5- غسل دادن ميّت مسلمان، 6- كسى كه مسّ ميّت نموده و غسل آن را انجام نداده است، 7- براى ذكر گفتن زن حائض در اوقات نماز.

571- كسى كه وضوء تجديدى گرفته است، يا به قصد يكى از كارهايى كه در قسم دوم گفته شد وضوء بگيرد، مى‌تواند با آن وضوء نماز بخواند، و كارهاى ديگرى را كه فقط به وضوء احتياج دارند انجام دهد، و همچنين است اگر به قصد يكى از چيزهايى كه در قسم سوم گفته شد وضوء بگيرد، و بعد بفهمد كه مُحدِث به حدث اكبر نبوده است.

572- لازم نيست انسان سبب وضوء را قصد نمايد، مثلًا قصد كند كه به خاطر خوابيدن يا خروج بول وضوء مى‌گيرم؛ بلكه اگر به قصد سبب خاصى هم وضوء بگيرد و بعد معلوم شود كه آن سبب واقع نشده است، وضوء او صحيح مى‌باشد.

573- چنانچه حدثهاى متعددى از شخصى سر بزند، و آن شخص يك وضوء به قصد قربت يا به قصد رفع طبيعت حدث بگيرد كفايت مى‌كند، و نيز اگر به قصد رفع يك حدث معيّن يا غير معيّن وضوء بگيرد صحيح است و در رفع همه كافى مى‌باشد.

مُبطِلات وضوء:

574- مُبطِلات وضوء هفت چيز مى‌باشند:

اول: باد معده و روده، در صورتى كه از مخرج غائط خارج شوند.

دوم: خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود؛ ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضوء باطل نمى‌شود.

سوم: چيزهايى كه عقل را از بين مى‌برند، مانند ديوانگى و مستى و بيهوشى.

چهارم: استحاضه.

پنجم: كارهايى كه بايد براى آنها غسل كرد، مانند جنابت و حيض و نفاس؛ و بنابر احتياط مسّ ميّت نيز مبطل وضوء است.