آثار وضوء جبيره:

545- كسى كه بايد با وضوء يا غسل جبيره‌اى نماز بخواند، چنانچه بداند تا آخر وقت عذر او برطرف نمى‌شود، مى‌تواند در اول وقت نماز بخواند؛ ولى اگر بداند تا آخر وقت عذر او برطرف مى‌شود، بنابر احتياط لازم بايد صبر كند، و در آخر وقت نماز بخواند؛ و اگر اميد دارد كه تا آخر وقت عذرش برطرف شود، بنابر اقوى در وسعت وقت مى‌تواند نماز بخواند؛ هرچند احتياط مستحب آن است كه تا آخر وقت صبر كند و در آخر وقت نماز را بجا آورد.

546- نمازهايى را كه انسان با وضوء جبيره خوانده است صحيح مى‌باشند، و بعد از برطرف شدن عذر هم تا وقتى كه وضوء جبيره‌اى باطل نشده است لازم نيست براى نمازهاى بعد وضوء بگيرد.

547- هرگاه برداشتن جبيره و شستن محّل آن ممكن باشد، و لكن وقت به قدرى تنگ است كه اگر وضوء گيرنده بخواهد جبيره را بردارد و وضوء بگيرد وقت نماز فوت مى‌شود، بايد تيمّم كند.

548- كسى كه در اعضاء وضوء جبيره دارد، مادامى كه از برداشتن جبيره خوف ضرر دارد، بايد به دستور جبيره عمل نمايد، هرچند احتمال خوب شدن زخم و مانند آن را هم بدهد؛ و چنانچه بعد معلوم شود كه جاى جبيره قبلًا خوب شده بود و احتياج به ماندن آن نبوده است، بايد اعمالى را كه بعد از زمان خوب شدن جاى جبيره با وضوء جبيره بجا آورده است اعاده نمايد، و وضوء جبيره‌اى او هم باطل است؛ امّا اگر ظن به خوب شدن محل جبيره دارد و از برداشتن جبيره هم خوف ضرر ندارد، واجب است جبيره را بردارد.

549- اگر كسى به اعتقاد اينكه شستن محل جبيره براى او ضرر دارد به دستور جبيره عمل كند، و بعد معلوم شود كه شستن ضرر نداشته است، وضوء جبيره‌اى او باطل مى‌باشد، و اعمالى را كه با اين كيفيت انجام داده است بايد اعاده نمايد.

550- اگر كسى به اعتقاد اينكه شستن محّل جبيره براى او ضرر ندارد آن را بشويد،