وضوء جبيره و احكام آن:

چيزى كه با آن زخم و شكستگى را مى‌بندند و نيز دوايى كه آن را روى زخم و شكستگى مى‌گذارند جبيره ناميده مى‌شوند؛ و وضوء جبيره وضوئى است كه بر روى همان جبيره انجام مى‌گيرد.

520- اگر زخم يا دُمَل يا شكستگى در صورت و دستها بوده و روى آن باز باشد، و ريختن آب روى آن ضرر دارد، چنانچه كشيدن دست تَر بر آن ضرر ندارد، وضوء گيرنده بايد دست تَر بر آن بكشد؛ و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا اينكه زخم نجس است و نمى‌شود آن را آب كشيد، بايد اطراف زخم را به طورى كه در وضوء گفته شد از بالا به پايين بشويد؛ و بنابر احتياط مستحب پارچه پاكى هم روى زخم بگذارد، و دست تَر روى آن بكشد؛ و اگر گذاشتن پارچه ممكن نيست، بايد اطراف آن را بشويد، و بنابر احتياط مستحب بعد از اتمام وضوء تيمّم هم بنمايد.

521- مسح كردن بر روى جبيره‌اى كه چرب است در صورتى كه آن جبيره پاك باشد اشكال ندارد.

522- اگر زخم يا دُمَل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها بوده و روى آن باز باشد و وضوء گيرنده نتواند آن را مسح كند، بايد پارچه پاكى روى آن بگذارد، و روى پارچه را با تَرىِ آب وضوء كه در دست مانده است مسح كند؛ و اگر گذاشتن پارچه هم ممكن نباشد، مسح لازم نيست، ولى بايد بعد از وضوء هم تيمّم بنمايد.

523- اگر در محل مسح جبيره بوده و برداشتن آن جهت مسح روى پوست ممكن نباشد، وضوء گيرنده بايد روى جبيره را مسح نمايد.

524- اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد، چنانچه باز كردن ممكن آن است و آب هم براى آن ضرر ندارد، وضوء گيرنده بايد آن را باز كند و وضوء بگيرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد يا جلوى سر و روى پاها.

525- اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت يا دستها باشد، و بشود روى آن را