نيست اشكال ندارد.

491- وضوء گرفتن از آب مباحى كه از مكان غصبى به مكان غير غصبى برود- مثلًا از نهر غصبى عبور كرده و به مكان مباح برسد- اشكال ندارد، و نيز وضوء گرفتن در زير خيمه غصبى صحيح است.

492- اگر آب مباحى مثل آب باران در ملك كسى جمع شود، چنانچه صاحب ملك قصد تملّك آن را نكند، آب بر اباحه بودن باقى است، بنابر اين اگر شخص ديگرى آن آب را با قصد تملّك ببرد مالك آن مى‌شود، و مى‌تواند با آن وضوء بگيرد؛ لكن چون براى بردن آب بدون اذن وارد ملك ديگرى شده است معصيت كار مى‌باشد.

شرط ششم- ظرف آب وضوء طلا و نقره نباشد:

493- بنابر احتياط واجب ظرف آب وضوء نبايد از جنس طلا و نقره باشد؛ ولى وضوء گرفتن با آبى كه از ظرف طلا و نقره برداشته شده است صحيح مى‌باشد.

494- اگر كسى از ظرفى كه به اعتقاد او طلا يا نقره يا غصبى است وضوء بگيرد، و بعد معلوم شود از هيچكدام نبوده است، چنانچه وضوء او با قصد قربت بوده است صحيح مى‌باشد.

دسته دوم- شروط مربوط به شخص وضوء گيرنده:

شرائط مربوط به شخص وضوء گيرنده هفت چيز مى‌باشند:

شرط اول- اعضاء وضوء او پاك باشد:

495- كسى كه وضوء مى‌گيرد بايد اعضاء وضوء او در موقع شستن و مسح كردن پاك باشد، پس لازم نيست قبل از شروع وضوء تمام اعضاء وضوء پاك باشد، بنابر اين اگر وضوء گيرنده هر عضوى را قبل از وضوء آن، طورى تطهير كند كه منافات با موالات نداشته باشد كافى است؛ و نيز يك بار شستن براى تطهير و وضوء كافى است؛ و چنانچه عضوى بعد از وضوء دادن آن نجس شود مضّر به صحّت وضوء نيست.

496- اگر پيش از تمام شدن وضوء جايى را كه وضوء گيرنده شسته يا مسح كرده است نجس شود، وضوء او صحيح مى‌باشد.