444- كسى كه يك دست را از بالاى مرفق ندارد، شستن آن در وضوء ساقط مى‌باشد، و بايد دست ديگر را به همان روش كه درباره صورت گفته شد وضوء بدهد.

445- كسى كه از مرفق به پايين مقدارى از دست او باقى مانده است، بايد همان مقدار را تا مرفق به قصد وضوء بشويد.

چگونگى مسح جلوى سر و روى پاها:

446- بعد از شستن صورت و دستها وضوء گيرنده بايد قسمت جلوى سر را با تَرىِ آب وضوء كه در دست مانده است مسح كند؛ و احتياط مستحب آن است كه مسح سر را با دست راست و از بالا به پايين انجام دهد.

447- يك قسمت از چهار قسمت سر كه مقابل پيشانى است جاى مسح مى‌باشد، و هر جاى اين قسمت را به هر اندازه مسح كند كافى است؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه مسح از درازا به اندازه يك انگشت و از پهنا به پهناى سه انگشت بسته باشد.

448- لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد، بلكه بر موى جلوى سر هم صحيح است؛ ولى كسى كه موى جلوى سر او به اندازه‌اى بلند است كه اگر شانه كند به صورتش يا به جاى ديگر سر مى‌رسد، بايد بيخ موها را مسح كند، يا اينكه آنها را كنار بزند و پوست سر را مسح نمايد؛ و اگر مو به خودى خود جلوى سر باشد مسح بر آن مانعى ندارد، اگرچه با شانه زدن به جاى ديگر برسد؛ امّا اگر موهايى را كه به صورت يا به جاهاى ديگر سر مى‌ريزد جلوى سر جمع كند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موى جاهاى ديگر سر كه جلوى آن آمده مسح كند، اين مسح باطل مى‌باشد.

449- بعد از مسح سر وضوء گيرنده بايد با تَرىِ آب وضوء كه در دستها مانده است روى پاها را از سر يكى از انگشتها تا بر آمدگى پا مسح كند؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه تا مفصل را مسح نمايد.

450- اگر هنگام مسح سر دست انسان با رطوبت صورت متصل شود، احتياط آن است كه با اين قسمت از دست كه رطوبت آن با رطوبت صورت مخلوط شده است مسح پا نكشد.