آب نيّت وضوء كند و تا وقتى كه آنها را از آب بيرون مى‌آورد و ريزش آب تمام مى‌شود به قصد وضوء باشد، وضوء او صحيح است، و نيز اگر هنگام بيرون آوردن صورت‌و دستها از آب قصد وضوءكند و تا وقتى كه ريزش آب تمام مى‌شود به قصد وضوء باشد وضوئش صحيح مى‌باشد.

421- در وضوء- چه ارتماسى و چه ترتيبى- صورت و دستها بايد از بالا به پايين شسته شوند، پس در وضوء ارتماسى هنگامى كه وضوء گيرنده صورت و دستها را به قصد وضوء در آب فرو مى‌برد، بايد صورت را از طرف پيشانى و دستها را از آرنج در آب فرو ببرد؛ و اگر هنگام بيرون آوردن از آب قصد وضوء كند، بايد صورت را از طرف پيشانى و دستها را از آرنج بيرون آورد.

422- اگر كسى وضوء بعضى از اعضاء را ارتماسى و بعضى را ترتيبى انجام دهد اشكال ندارد.

423- اگر كسى زير باران بايستد، و در حال باريدن آن بر اعضاء وضوء به قصد وضوء صورت و دستها را از بالا به پايين دست بكشد، وضوء او صحيح است، لكن بايد مواظب باشد كه مسح را با آب وضوء انجام دهد نه با آب جديد باران، بلكه اگر باران همه اعضاء وضوء را تَر كند و او به قصد وضوء دست به صورت و دستها بكشد، چنانچه شستن صدق كند كافى است، و همچنين است اگر زير ناودان بايستد، و نيز اگر زير آب برود و بعد از بيرون آمدن در حالى كه بدن او تَر است به قصد وضوء دست به اعضاء وضوء بكشد، وضوء او صحيح مى‌باشد.

حدّ شستن صورت و دستها:

424- درازاى صورت از بالاى پيشانى- جايى كه موى سر روييده است- تا آخر چانه، و پهناى آن به مقدارى كه بين انگشت وسط و انگشت شست قرار مى‌گيرد بايد شسته شود؛ و اگر مختصرى از اين مقدار شسته نشود وضوء باطل است، و براى آنكه شخص يقين پيدا كند كه اين مقدار كاملًا شسته شده است، بايد كمى از اطراف آن را هم بشويد.