عورت ميّت را مى‌پوشانند و همچنين دست كسى كه او را غسل مى‌دهد بعداز تمام شدن غسل پاك مى‌شوند.

365- اگر جايى از بدن يا لباس را با آب قليل آب بكشند، با پاك شدن محل متنجّس اطراف آن نيز كه معمولًا موقع آب كشيدن نجس مى‌شود پاك مى‌گردد.

366- اگر چيز پاكى را پهلوى چيز متنجّسى بگذارند و روى متنجّس آب بريزند و آن را پاك گردانند، چيز پاك هم كه اثر متنجّس را گرفته بود به تبعيّت پاك مى‌گردد، پس اگر براى آب كشيدن يك انگشت متنجّس روى همه انگشتها آب بريزند، و آب متنجّس به همه آنها برسد، بعد از پاك شدن انگشت متنجّس بقيّه انگشتان نيز پاك مى‌شوند، و همچنين كسى كه چيز متنجّسى را با دست خود آب مى‌كشد، بعد از پاك شدن آن چيز دست او نيز پاك مى‌شود.

367- اگر لباس و مانند آن را با آب قليل آب بكشند و به اندازه معمول فشار دهند تا آبى كه روى آن ريخته شده است جدا شود، آبى كه در آن مى‌ماند پاك است.

368- ظرف نجسى را كه با آب قليل آب مى‌كشند، بعد از جدا شدن آبى كه براى پاك شدن روى آن ريخته‌اند آب كمى كه در آن مى‌ماند پاك است.

مطهِّر نهم- استبراء حيوان نجاستخوار:

369- بول و غائط حيوان حلال گوشتى كه به خوردن نجاست عادت كرده نجس مى‌باشد، و براى پاك شدن بول و غائط آن حيوان بايد آن را استبراء كنند، يعنى تا مدتى كه بعد از آن مدت عرفاً ديگر به آن حيوان نجاستخوار نگويند نگذارند نجاست بخورد.

370- بنابر احتياط مستحب شتر نجاستخوار را چهل روز و گاو را سى روز و گوسفند را ده روز و مرغابى را پنج يا هفت روز و مرغ خانگى را سه روز از نجاست خوردن باز دارند؛ ولى اگر بعد از اين مدت باز هم به آنها نجاستخوار گفته شود، بايد تا مدتى كه بعد از آن مدت ديگر به آنها عرفاً نجاستخوار نگويند از نجاست خوردن آنها جلوگيرى نمايند؛ لكن براى استبراء حيوانات ديگر تنها زوال اسم نجاستخوار كفايت مى‌كند.