و لذا اسم آنها را مصالح انفرادى نهاديم و چنانچه از آنها بمصالح طبيعى تعبير كنيم نيز نيكو باشد.

بلى وصول باين مصالح طبيعى مشروط بدو چيز ميباشد، اول اينكه آنها را درك كنيم دوم اينكه انگيزه‌اى داشته باشيم كه ما را بسوى آنها برانگيزد

شرط اخير الذكر در تمام افراد انسان بلكه در همه افراد زنده جان وجود دارد، و طبيعت هر زنده بسوى جلب نفع و فايده راغب و طالب است و اين قانون طبيعى آنقدر عموميت دارد كه هيچ فردى پيدا نميشود كه از نفع خود گريزان باشد و بعبارت ديگر حب بذات فطرى هر ذى شعور است و ازين حب بذات جلب نفع و دفع ضرر پيدا ميشود كه قهرا ذاتى و فطرى تمام انسانها خواهد بود.

شرط اول كه عبارت از درك و فهميدن باشد تا جدودى نيز امر فطرى ميباشد و يك مقدار ديگر آن تجربى‌