(11) «احتياج زندگانى بدين»

انسان در زندگانى خود مصالح و منافعى دارد كه بآنها شديدا نياز دارد و حتى بدون وصول بآنها براه زندگى خويش ادامه داده نمى‌تواند اين منافع بر دو قسم است يكى منافع انفرادى از قبيل مواد غذائى و آشاميدنى و طبى كه براى رفع و يا فع امراض او مفيد است و مواديكه ناملائمات طبيعى را مانند سردى و گرمى و اذيت حيوانات و دشمنان دفع ميكند مانند مسكن و لباس و اسلحه و غيره، هر آدمى باين امور ضرورت دارد چه او را نفرد و تنها فرض كنيم و چه در اجتماع‌