وجوب آن حتّى از سياق آيه هم بنابر اظهر استفاده نمى‌شود زيرا آيه اعمال واجب (اجتناب از گناهان كبيره و فواحش) و اعمال مستحب (غفران و انتصار) و اعماى كه واجب و مستحب هردو را دارد مانند نماز و انفاق و استجابت با هم در سياق خود دارد.

بنابراين، فهميده نمى‌شود كه مشوره نمودن واجب است و يا مستحب و قدر متيقن، احتمال دوم است.

بيعت:

در كتاب اقرب الموارد مى‌گويد: بيعت، متولى كردن و عقد توليت است.

مجمع البيان (ذيل يه 254 بقره) مى‌گويد: «بيع دست بهم دادن براى فروختن و بيعت، دست بهم دادن براى ايجاب اطاعت است.»

پس بيعت به معناى اينست كه شخصى دست به دست كسى بدهد كه ترا بر خود متولى گردانيدم و طاعتت را بر خود لازم.

إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى‌ ... فَبايِعْهُنَّ ...

«وقتى زنان مومنه نزد تو بيايند و با تو بيعت كنند ... تو هم بيعت آنان را بپذير.»

إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ ...

«كسانيكه با تو بيعت مى‌كنند، جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‌كنند.»

لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ‌