افراد
كاملى از انسان كه از جانب خداوند براى جهتدهى نوع بشر فرستاده شدهاند بر
دوگونهاند: أنبياء و رسولان كه از قرآن استفاده مى شود و روشنترين دليل آن آيه 52
حج مىباشد.
وَ
ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلَّا ...
از
اين آيه دو مطلب به دست مىآيد:
1-
تفاوت رسول و نبى.
2-
رسالت داشتن هردو به سوى مردم كه از اين جملات قرآن كريم استفاده مىشود:
وَ ما أَرْسَلْنا و لقوله تعالى فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ
مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ
قول
قوى و صحيح آن است كه هر مرسلى (فرستادهشدهاى) را كه بر قلب و در بيدارى يا
احتمالا در خواب، وحى شود (و مطلب به او الهام گردد) و يا خداوند (ج) با او از پس
پرده سخن گويد: وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى تَكْلِيماً نبى
مىباشد.
هركسى
به سوى او فرشته نازل شود، رسول مىباشد، و مىشود كه بر اين مطلب به آيه 51 شورى
استدلال نمود: