حرج و سختى و مشقت مى‌گردد مى‌شود زن بدون اجازه شوهر و حتى با نهى او به مقدار لازم (رفع حرج) از خانه يرون رود و اشكالى براى او ندارد.

مدرك اين فتوى، قاعده نفى حرج است كه در فقه مورد تسالم فقها مى‌باشد. مثلا اگر وضو يا غسل و يا ايستادن در نماز يا روزه گرفتن مستلزم سختى و مشقت غير معمولى باشد مكلف مى‌تواند تيمم كند و نشسته نماز بخواند و روزه را بخورد و دليل اين حكم اين قاعده (نفى عسر و نفى حرج) در قرآن مجيد مذكور است‌[1].

گاهى زن، مهندسه يا معلمه يا دانشمندى است كه در دواير دولتى و مؤسسات خصوصى مشغول كار است و براى مردم و كشور كار او مفيد است و نشستن دائمى او در خانه موجب عسر و حرج و توهين است. زن مى‌تواند هر روز به اندازه احتياج از خانه بيرون رود و بگردد و ناشزه گفته نشود.

ولى اگر فرض شود كه بيرون رفتن زن از خانه موجب تلف حق واجب شوهر مى‌شود كه يك فرض نادر است بيرون رفتن زن بدون اجازه شوهر و رضاى او جايز نيست. زيرا قاعده نفى حرج و عسر امتنانى است و زن و مرد هردو در برابر آن مساوى هستند و نمى‌شود يك طرف از آن بضرر طرف ديگر استفاده ببرد.

در مورد دوم، گاهى زن به همسرى شوهرى خود راضى نيست زيرا

[1] - ما جعل عليكم فى الدين من حرج. يريد اللّه بكم اليسر و لا يريد بكم العسر.