206- اشتباه خوانى‌

يكى «بانك ملى» را «بأنَّكَ مُلِّى» مى‌خواند.

ديگرى مى‌خواند كه امام حسين (ع) با اهل حرم آلوداغ مى‌كرد، اصلش (الوداع مى‌كرد) بود.

«امير بهادُر در جنگ براى «يحيى بيگ تخته‌اى» فرمانى فرستاد و بدين مضمون:

آقاى يحيى بيگ تخته‌اى! از قرار مسموع، سنقربيگ فلانسى، از ده‌

قرن فرار كرده و به ده بياض پناه برده او را گرفته، به فرج بيگ حاتم خانى بسپاريد!.

طرف اين فرمان را چنين خواند: آقاى يخنى سگ پخته از قرار معلوم سنقرسگ فلا تنسى از ده قرآن فرار كرده، و به ده بياضى پناه برده، او را گرفته به فرج تنگ خانم جانى بسپاريد. (أمير بهادر خيگ).

و فى المناسك: و يستحب غسل حصى الجمار بماء عرفة. فقرئه أحد: و يستحب غسل خصى الحمار بماء عرقه، لذا پوستينى بر سر نهاد و عرق كرد و خصيه‌ى الاغى را در بدن خود مى‌ماليد كه فعل مستحب به جا آورد!

207- شعر