ممنوع باشد!!!

قضاوت طبيعت در تمام وقايع تاريخى بر اساس عمل و عكس العمل (كنش و واكنش) استوار است و مى‌گويد كه كسى بجز از كشته ندرود (فمن يعمل مثقال ...) ولى در مورد قصاص بقتل حكم خودش را نقض كند و قصاص را ظلم بداند چه خيال خامى!

پنجم: اگر فرض شود اجتماع به حدى از تربيت اخلاقى برسد كه افكار عمومى قصاص را نپذيرند و ترك قصاص به قتل منجر به ازدياد قتل‌ها وتشويق به خون‌ريزى نشود، ما هم ترك قصاص را بهتر مى‌دانيم؛ زيرا قصاص واجب نيست؛ بلكه حقى است كه ورثه مقتول حق استفاده از آن را دارند، در فرض بحث ورثه مى‌توانند ديه بگيرند يا به كلى عفو نمايند. و بدين ترتيب تشريع قصاص اسلامى مبرا از اشكال و عيب است.

183- محافظت وحى‌

وحى توسط ملايكه بر پيامبران نازل مى‌شود و در موقع نزول وحى؛ ملايكه حاملين، تحت مراقبت و كنترول قرار دارند: «وَ ما نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ ما بَيْنَ أَيْدِينا وَ ما خَلْفَنا وَ ما بَيْنَ ذلِكَ وَ ما كانَ رَبُّكَ نَسِيًّا» (مريم: 64)؛ ما نازل نمى‌شويم مگر به فرمان پروردگارت (يارسول الله) پيش و عقب و وسط، به اختيار (وعلم و نظارت) خداست (و خداوند مراقب ما است) و پروردگار تو فراموش كار نيست. (در آيه احتمال ديگرى هم است.)

وقتى وحى به انبياء رسيد آنان نيز تحت مراقبت‌اند تا آن را به مردم ابلاغ نمايند: «عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‌ غَيْبِهِ أَحَداً؛ إِلَّا مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً؛ لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصى‌ كُلَ‌