4- اقبال، شاعر معروف لاهورى، در سال 1938 ميلادى در گذشت، او به اعاده عظمت اسلام و بيدارى مسلمانان جهان شوق زياد داشت، ولى بعضى از دانشمندان لاهورى با واسطه از اهل خانه او نقل مى‌كرد كه يك روز در ماه رمضان روزه گرفت، و تا شام چندين مرتبه از نرسيدن وقت افطار بى‌قرارى نمود. اين موضوع بر فرض ثبوت آن مى‌رساند كه اقبال مرد حرف بوده و بى‌عمل.

5- در قرآن مجيد درنگ نمودن حضرت نوح را در ميان امتش 950 سال ذكر نموده كه در شرايط موجود مستبعد است، و ممكن است آيه مباركه‌ «فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً» را از متشابهات دانست كه علم به آن را به خداوند موكول نمود.

6- بعيد نيست كه اشك‌هاى فراوانى كه مردم به خاطر حوادث كربلا ريخته‌اند، اكثر آنان به خاطر حوادث مجعول و بى‌اساس ريخته باشد، گو اين‌كه انگيزه اصلى به هر حال دلسوزى و محبت به خاندان حضرت پيامبر (ص) است، اساسا در همه مذاهب دنيا غلو و افراط و جعل و خيال عاميانه راه پيدا كرده است، و بشر نمى‌تواند با چيزى محشور باشد و در آن هر چند به مقدار كمى‌دخل وتصرف ننمايد، خصوصا كه حب و بغض مذهبى بالاترين حب‌ها و بغض‌ها بوده است.

7- در كراچى در منزل سيدى، در اين چند سال براى يكى دو شب رفت و آمد دارم (كه امروز جمعه 3 رمضان 1407 ق، نيز همان جا هستم و قصد دارم شب به سوى تهران حركت كنم)، زن صاحب خانه روزه مى‌گيرد، ولى سر برهنه و ل ااقل بى‌حجاب اسلامى به كوچه مى‌رود، نصايح مكرر من اين قدر به او تأثير كرد كه تا حدود بدن خود را از شخص من بپوشاند و همين!!.

مردم غالبا در مسايل دينى تفكيك پسند و تبعيض روا هستند، نسبت به محرمات و واجبات در حدود ذوق برخورد مى‌كنند؛ كه در حقيقت اين هم يك نوع از مصاديق آيه مباركه‌ «أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ» مى‌باشد، خداوند ما را بر راه دقيق و سخت بندگى حقيقى استوار بدارد.