تاريخ كشور خود حفظ كنيم و از همه مهم‌تر اين است كه از هم‌اكنون آن‌را بر زندگانى خود تطبيق نماييم.

ما وظيفه داريم، تا راهى را براى آينده كشور جستجو كنيم و از فلسفه‌ى اين روزهاى سخت و دشوار، درست استفاده نماييم. ما بايد هفتم وهشتم‌ثور را به‌عنوان دو فرهنگ، تجزيه و تحليل كنيم و آن را براى نسل آينده خود باقى بگذاريم. ما بايد سعى كنيم تا در آينده، قضاياى تلخ هفتم ثور، براى نسل‌هاى آينده ما تكرار نشود و هم‌چنين تلاش نماييم كه فرهنگ والاى هشتم ثور را كه توسط خون‌هاى پاك شهدا به‌دست آمده، مُفت و مجّانى از دست ندهيم.

هشتم ثور، روزى بسيار بزرگ و پر بركتى بود؛ اما از اين‌كه ما نتوانستيم عظمت اين روز را حفظ كنيم، تقصير ازخود ما بود. حادثه هفتم ثور، يك بلايى ناگهانى بود كه در اين كشور به وجود آمد و همه چيزى ما را نابود ساخت؛ اما هشتم ثور، به‌ما عظمت بخشيد، به‌ما آبرو و عزت بخشيد. افسوس! كه ما نتوانستيم آن را حفظ كنيم. يعنى از يك‌طرف هفتم ثور، به‌عنوان يك فرهنگ سياه و تاريك در تاريخ كشور ما بايد باقى بماند و از طرف ديگرهشتم ثور، به‌عنوان فرهنگ شرف و عزت، بايد در تاريخ كشور