اختلاف نداريم. اختلافات مذهبى كه در فروعات قرار دارد، هيچ وقت نمى‌تواند، اصول اعتقادى و دينى ما را خراب كند.[1]

فاصله ميان سنى و شيعه‌

مسلمانان در اصل عقايد دينى اختلاف ندارند. قرآن را همه قبول دارند. تمام منابع مهم دينى ما، آيات قرآن است. همين‌كه ما در اصول دين اختلاف نداشته باشيم، براى زندگانى ما كفايت مى‌كند. من در اواخر دوره سلطنتى ظاهرشاه، يك كتاب نوشتم، به‌نام (فوايد دين در زندگانى) چاپ شد؛ ولى همان‌گونه كه قبلا عرض كردم؛ وقتى نظام شاهى سقوط كرد و دوره جمهورى داؤد خان آمد؛ به اين كتاب اجازه چاپ مجدد داده نشد.

علت آن نيز اين بود كه كتاب مذكور، داراى مطالبى بود كه شيعه و سنى را باهم نزديك مى‌كرد. به‌همين علت، نگذاشتند كه ما آن كتاب را چاپ كنيم. البته كمونيست‌ها، در همان اوايل حكومت داؤد خان آمده بودند و در ادارات دولتى قدرت داشتند؛ احتمالًا آن‌ها نيز دراين مورد نقش داشتند. وضعيت كشور اين‌گونه بود! دولت راضى نبود كه ملت مسلمان ما، باهم‌

[1] - چند شماره ازاين مجله وزين چاپ شد كه داؤدخان به‌قدرت رسيد و جلو همه‌ى نشريات غير دولتى را گرفت.( اين روش آزادى قلابى‌است) كمونيست‌ها اگر در عمر خود يك كار خوب كرده باشند كشتن همين عنصر فاسد بود.( به‌قلم معظم‌له)