كشور اسلامى مبارزه و جهاد مى‌كردند و در اين مورد هيچ‌گونه محدوديت جغرافيايى را براى خودشان قايل نبودند و در صورت لزوم براى حفظ جان مسلمانان و شكست دشمنان اسلام در اقصى نقاط كشور، خود را مى‌رسانيدند و عليه كمونيست‌ها جهاد مى‌كردند.

حركت اسلامى افغانستان تنها حزبى توانمند شيعى بود كه در طول جهاد، روابط خوب و حسنه خود را با احزاب جهادى برادران اهل سنت حفظ نمود و مجاهدين اين حزب، دفاع از ارزش‌هاى دينى و نجات مردم مسلمان را از وظايف دينى خود مى‌دانستند. بر اساس همين اعتقاد راسخ، هرگونه محدوديت جغرافيايى در داخل افغانستان را خلاف مصالح علياى كشور و مردم مسلمان آن مى‌پنداشتند و بر مبناى باورهاى دينى، حاضر بودند كه در هر گوشه و كنار اين كشور، براى نجات هم‌وطنان شيعه و سنى خود، از چنگ كمونيست‌هاى خون‌خوار، بشتابند و از نوامس مسلمانان دفاع كنند.[1]

حضرت آيت الله العظمى محسنى (دام ظله العالى) رهبر انديشمند حركت اسلامى افغانستان، در طول چهارده سال، براى پيش‌برد اهداف جهاد و حفظ

[1] - حقير( محمد رضا قيام) مى‌توانم به‌عنوان نمونه، از فعاليت‌هاى اين دلير مردان صحنه پيكار، در منطقه( جاجى) كه يكى از مناطق پشتو زبان برادران اهل سنت ما است نام بى‌برم.