باشد، زمينه تمام بدبختى‌ها فراهم مى‌شود. حكومت به‌مردم توجه نمى‌كند و مردم نيز چنين حكومتى را نمى‌خواهند. حكومت در فكر استبداد و مردم درفكر آزادى. مردم مى‌خواهند آزادانه حرف‌هاى خود را بگويند؛ ولى حكومت مى‌خواهد، جلو آزادى بيان مردم را بگيرد. حكومت و مردم بر خلاف جهت هم‌ديگر در حركت بودند، لذا، پايه حكومت هميشه متزلزل بود و مردم نيز از چنين وضعيت در رنج بودند.

به‌نظرمن، سبب تمام بدبختى‌هاى اين مردم و سبب به وجود آمدن كمونيست‌هاى پليد و طرفدار شوروى و هم‌چنين سبب تسلط آن‌ها به كشور ما، سياست نادرست و غير عقلايى نظام‌هاى سابق بود. گناه تمام مشكلات به‌وجود آمده بر دوش آن‌ها است، چون‌كه تمام آزادى‌ها را و حتى آزادى بيان را از مردم سلب كرده بودند و به‌كسى اجازه نمى‌دادند كه يك مجله علمى را منتشر كند. در اواخر دوره شاهى، با مشوره چند نفر از علماى دينى، مجله دينى و فرهنگى، به‌نام (برهان) چاپ مى‌شد و مركز آن در مدرسه محمديه مرحوم (آقاى واعظ) در كابل بود؛ وقتى داؤد خان قدرت را به دست گرفت، فوراً از نشر آن جلوگيرى كرد و نگذاشت كه ما با توسط اين مجله مردم صحبت كنيم و با محصلين ارتباط داشته باشيم.