ديگران لذت مى‌برند و در طول تاريخ بشريت ارتكاب اين امور براى تحصيل سرورى و رهبرى به اثبات رسيده است.

وقتى در طول تاريخ انسانى مطالعه كنيم، مى‌بينيم كه اشخاص بى‌دين، در ميان ساير انسان‌ها متأدّب به آداب انسانى نبوده‌اند. تاريخ انسانيت در كره‌ى زمين مملُو ازاين‌گونه حوادث فاجعه آميزاست؛ پادشاهان و زمامداران هميشه لشكركشى مى‌كردند و سرزمين‌هاى ديگران را در اختيار و خود آنان را در استخدام خود مى‌گرفتند. اين موضوع مسلم است كه اگر انسان از خدا دور گرديد، به‌مراتب بدتر از حيوانات مى‌شود.

حيوانات خون‌خوار معمولًا، بعضى از حيوانات ضعيف ديگر را مى‌خورند؛ اما وقتى سير شدند به‌ديگران كارى ندارند و به‌دنبال كار خود مى‌روند؛ اما انسان اين‌گونه نيست! بلكه هرچند بيشتر خون‌خوارى و وحشى‌گرى كند، طمع بيشتر پيدا مى‌كند. تاريخ بشريت بيانگر اين واقعيت است. به‌عنوان نمونه مى‌توانيم از جنگ غرب اول و جنگ غرب دوم نام ببريم. هم‌چنين ساير جنگ‌هايى كه در مناطق مختلف دنيا صورت مى‌گيرد و حتى در محلات كوچك، همه در نوع خود لشكركشى است و مى‌خواهند هم‌ديگر را استثمار و استعمار كنند، حقوق هم‌ديگر را به زور غصب نمايند منابع طبيعى‌