فصل هشتم: اولاد

نسب‌

ماده يكصد و هفتاد و سوم:

1) طفل متولد در زمان زوجيت، ملحق به زوجين است، مشروط بر اين كه دخول در زمان زوجيت صورت گرفته و طفل حداقل شش ماه قمرى بعد از آن متولد گرديده و از آخرين زمان وضع حمل (نه ماه قمرى) تجاوز نكند.

2) طفل متولد بعد از انحلال نكاح در صورتى ملحق به زوج مى‌گردد كه در خلال نه ماه قمرى بعد از آخرين دخول بعد از انحلال نكاح، متولد شود و زن ازدواج مجدد نكرده باشد، هر چند زنا نموده باشد.

3) طفل متولد بعد از انحلال نكاح در صورتى كه زوجه ازدواج مجدد نموده باشد، ملحق به زوج دوم مى‌گردد، مگر اين كه از انحلال نكاح سابق، بيشتر از نه ماه يا از انعقاد نكاح جديد كمتر از شش ماه سپرى شده باشد.

هر گاه الحاق ولد به هيچ يك از دو زوج ممكن نباشد، طفل به هر دوى آن‌ها ملحق نمى‌گردد هرگاه الحاق طفلى به يكى ممكن نباشد، به زوجى كه ممكن است، ملحق مى‌گردد. هر گاه الحاق طفل به هر دو زوج ممكن باشد، شرعاً به زوج دوم كه فراش فعلى است، ملحق مى‌شود. هكذا به عوض زوج دوم به شخص واطى به شبهه نيز ملحق شده مى‌تواند.

تركيب نطفه‌

ماده يكصد و هفتاد و چهارم:

1) تركيب نطفه مرد اجنبى با زن اجنبيه در آزمايشگاه جايز است، ولى انتقال تخمك بارور شده به رحم زن ممنوع مى‌باشد و در صورت انتقال، طفل حاصل متعلق به صاحبان نطفه مى‌باشد، در اين صورت احكام الحاق نسب، قرابت وارث بر آن جارى مى‌شود.

2) انتقال نطفه مرد اجنبى به رحم زن اجنبيه با وسايل طبى با اعمال مادون زنا، ممنوع مى‌باشد، ولى در صورت انتقال، طفل حاصل، متعلق به صاحبان نطفه بوده و تمام احكام الحاق نسب، قرابت وارث بر آن جارى مى‌شود.

3) تركيب نطفه‌اى كه در زمان زوجيت زوجين گرفته شده، بعد از مرگ زوج و يا انحلال نكاح آن‌ها، جايز مى‌باشد ولى انتقال آن به رحم زوجه ممنوع است و در صورت انتقال، طفل حاصل متعلق به صاحبان نطفه بوده و تمام احكام الحاق نسب، قرابت وارث از مادر بر آن جارى مى‌شود.

طفل حاصل از وطى به شبهه يا نكاح فاسد و يا زنا

ماده يكصد و هفتاد و پنجم: