2) موجبات فسخ عقد نكاح عبارتند از:

1- عيب.

2- تخلف از شرط.

3- تدليس.

فسخ به سبب عيب زوج‌

ماده يكصد و بيست و هشتم:

1) وجود عيوب ذيل قبل يا بعد از نكاح در زوج، موجب حق فسخ براى زوجه مى‌باشد:

1- عنن.

2- جب‌

3- خصاء.

4- جنون دايمى يا دوره‌اى.

2) هرگاه عنن زوج ثابت شود، او مكلف است حداكثر الى يكسال خود را معالجه كند، در صورت عدم رفع، زوجه حق فسخ را اعمال كرده مى‌تواند. ولى هرگاه در خلال يك سال زوج با زوجه خود با زن ديگرى مقاربت نمايد، يا زوجه به ادامه نكاح راضى شود، در اين صورت زوجه حق فسخ را ندارد.

فسخ به سبب عيب زوجه‌

ماده يكصد و بيست و نهم:

1) وجود عيوب ذيل در زوجه قبل از عقد نكاح، موجب فسخ عقد نكاح براى زوج مى‌باشد، مشروط بر اين كه زوج قبل از عقد به آن علم نداشته باشد:

1- قرن.

2- افضاء.

3- ديوانگى.

4- جذام.

5- برص.

6- عرج و لنگ بودن.

7- نابينايى از هر دو چشم.

2) هرگاه عيوب مندرج فقره (1) اين ماده بعد از عقد نكاح حادث شود، در اين صورت زوج حق فسخ را ندارد.

زمان حق فسخ‌

ماده يكصد و سى‌ام: