صفات جسمانى در خداوند وجود ندارد

وقتى فهميديم خداوند جسم نيست و ماده ندارد مى‌دانيم صفات جسمانى نيز در او منفى است و از باب نمونه با مور زير اشاره مى‌كنيم.

1- حركت و سكون از خداوند منفى است آرى جسم يا ساكن است و يا متحرك و غير اجسام حركت و سكون ندارد.

2- خداوند محل و مكان ندارد و اگر مسلمانان در موقع دعا متوجه سمت بالا مى‌شوند به خاطر اين است كه رحمت خدا از آسمان مى‌رسد، نه اين كه (نعوذ بالله) خداوند در آسمان و سمت بالا باشد خداوند خالق مكان و آسمان‌ها است او خود مكانى ندارد.

3- خداوند خالق زمان است او خودش واقع در زمان نيست و فهم اين موضوع منحصر به دانشمندان بسيار بزرگ است.

4- خداوند نه در دنيا و نه در آخرت به چشم ديده نمى‌وشد و نه به ساير حواس درك مى‌شود، وقتى خداوند جسم نباشد و مكان هم نداشته باشد محال است كه ديده شود قرآن هم مى‌فرمايد: لا تدركه الابصار، چشم‌ها خدا را درك نمى‌تواند، حضرت موسى (ع) به پيشنهاد قوم لجباز خود از خداوند خواست خود را نشان دهد جواب رسيد لن ترانى، هرگز مرا نخواهى ديد، بنابراين آيه مباركه‌اى را كه مى‌فرمايد: روها به سوى پروردگارشان نگاه مى‌كنند بايد اين طور تفسير كنيم كه روها به رحمت حق نگاه مى‌كنند و يا منتظر رحمت حق هستند.