فرمود: هر مسلمانى كه مرا ديده باشد يا كسى را كه من او را ديده باشم، گرمى آتش به وى نمى‌رسد.

آيا اين سخن در تضاد با روح اسلام و صريح تعاليم قرآن نيست؟

نقل عن رسول اللّه:

أنا مدينة العلم و عليّ بابها، فمن أراد المدينة (او العلم) فليأت الباب،

از پيامبر، نقل شده است كه من شهر علمم و على در آن است، هركس مى‌خواهد داخل شهر علم شود از درش وارد شود.

ابن حجر در كتاب صواعق مى‌نويسد: اين حديث با خبر فردوس معارض است؛

أنا مدينة العم و أبو بكر أساساها و عمر حيطانها و عثمان سقفها!! و علي بابها،

من شهر علم و ابو بكر پايه آن، عمر ديوارهايش، عثمان سقفش! و على در آن است.

ابن حجر مى‌گويد: اين روايت صراحت دارد كه ابو بكر داناترين آن‌هاست!

پيش‌تر از آلوسى نقل كرديم كه سيصد نفر از اصحاب بيعت رضوان، زير پرچم على عليه السّلام توسط معاويه فرزند هند به شهادت رسيدند. غاليان عذر مى‌آورند كه معاويه به اجتهاد خود عمل كرد و هيچ مشكلى برايش ايجاد نمى‌شود؛ بلكه به پاداش قتل تك‌تك آنان به معاويه اجرى داده مى‌شود؟! لعنت خداوند بر چنين اجتهادى.

ابن حجر هيتمى، رساله‌اى در دفاع از معاويه نوشته است و با آوردن مطالب شگفت‌آور حماقت و غلو خويش را ثابت كرده است. در اين‌ج برخى از سخنان او را نقل مى‌كنيم:

الف) در حق ابو سفيان مى‌نويسد: به خوبى اسلام آورد و چند برابر خود را اصلاح كرد، به‌گونه‌اى كه از بزرگان، صادقان و فاضل‌ترين مؤمنان گرديد؟!

آنچه را كه مسلم در صحيح خود نقل كرده است در پاسخ او بيان مى‌كنيم:

عايذ بن عمرو روايت مى‌كند كه ابو سفيان در ميان گروهى بر سلمان، صهيب و بلال وارد شد. اين سه گفتند: به خدا قسم شمشيرهاى خدا هيچ‌گاه از روى گردن دشمن‌