است كه از خدا حاجتى درخواست كرده‌ام و از تاخير اجابتش در دلم نگرانى پيدا شده است، فرمود: اى احمد مبادا شيطان بر تو راه يابد تا ترا نااميد سازد، همانا حضرت باقر (ع) مى‌فرمود: هر آينه مؤمن حاجتى از خدا بخواهد ولى اجابت آن پس افتد براى خوشى صدايش و شنيدن گريه‌اش مى‌باشد بعد فرمود: بخدا سوگند آنچه عزوجل براى مؤمنين از آنچه خواهند پس اندازد بهتر است براى ايشان از آنچه زود به آنها عطا فرمايد.

امام باقر (ع) مى‌فرمود: سزاوار است براى مؤمن كه دعايش در حال آسايش همانند دعاى او در حال سختى باشد. و چون به او داده شد (هر آنچه درخواست كرد از دعا) سست نشود، پس تو از دعا خسته نشو زيرا دعا نزد خداى عزوجل منزلتى دارد (بس بزرگ) و بر تو باد به شكيبايى، و دنبال روزى حلال رفتن، و صله رحم كردن و مبادا با مردم اظهار دشمنى كنى زيرا كه ما خاندانى هستيم كه پيوند كنيم با هر كه از ما ببرد و نيكى كنيم با هر كه به ما بدى كند پس به خدا سوگند كه در اين كار سر انجام نيكويى مى‌بينم (چه در دنيا و چه در آخرت) همانا كسى كه در اين دنيا داراى نعمت است اگرهر گاه درخواست (چيزى از خدا) كند به او داده شود (حرص او زياد گردد) و جز آن رانيز بخواهد و (در نتيجه) نعمت خدا در چشم او كوچك و خوار گردد. و از هيچ چيز سير نشود و چون نعمت فراوان شود مسلمان از اين راه به خطر افتد (واين خطر) به خاطر آن حقوقى (است) كه براو واجب شود. و به خاطر آن چيزى است كه بيم آن رود بواسطه اين حقوق در فتنه‌