است غرايز حيوانى ادنى آنقدر قوى است كه غالب انسانها را به سوى خود مى كشاند و فوايد مذكور را مغلوب و حداقل كم تاثير مى گرداند. و اين موضوع تا اندازه زياد در خارج حسى مى باشد.

3- دين است كه سه گونه داعى دارد:

الف: ترس از عقاب و عذاب جهنم در جائى كه اخلاق سيئه از نظر فقهى حرام باشد.

ب: طمع ثواب و نعمتهاى بهشت در قرآن مى‌خوانيم: إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ‌ تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ سارِعُوا إِلى‌ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ ... أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ‌[1]

اين دو داعى براى عموم مردم مفيد و حتى براى اكثريت لازم است.

ج: وجه اللّه و رضا و محبت خداوند: يعنى غايت از تهذيب اخلاق نه منافع دنيوى باشد و نه طمع ثواب و ترس از عذاب اخروى و نه كمال نفس بلكه غرض تنها تقرب بحضرت حق باشد، زيرا هر عملى كه از انسان سر مى‌زند يا براى عزتى است كه آنرا توقع دارد و يا براى قدرت و قوتى است كه از آن ترس و هراس‌

[1] - پاداش صبر كنندگان بى حساب است، بهشت براى كسانى است كه اراده علو و فساد در روى زمين را ندارندو بهشت براى متقينى كه در راحتى و تنگدستى انفاق مى‌كنند و خشم خود را فرو مى‌برند و از مردم عفو مى‌كنند آماده شده است.