مى‌نمايد مشاهده مى‌كند و آنى از او غافل نمى‌ماند و اين معنى در هيچ يك از اعضاى ظاهرى و باطنى بدن ما نيست، زيرا ما از هركدام آنها گاهى غافل مى‌شويم، بنابراين نفس غير بدن و اعضاى بدن است.

اين بيان بهمين مقدار، تنها مغايرت روح و بدن را ثابت مى‌دارد كه بعضى از متكلمين نيز به آن بر وجود روح استدلال كرده‌اند در حالى كه آنان به جسم بودن روح معتقدند نه به تجرد آن.

خلاصه دليل دوم اينكه اگر روح جسم، جسمانى و مادى باشد بايد از احكام عمومى ماده كه متغير و قابل انقسام و تجزى بودن است برخوردار باشد.

ولى ما از اول خود را ثابت و بسيط مى‌يابيم بنابراين روح مادى نبوده و مجرد است، در عين حال مى‌توان ايراد نمود كه هرچند تغيير و تبدل از احكام عمومى ماده است ولى محال نيست كه ماده‌اى ثابت بماند، و بعبارت ديگر عقل بلزوم تغيير ماده حكم نمى‌كند، زيرا علوم تجربى تنها از وقوع و عدم وقوع خبر مى‌دهند صلاحيت حكم به ضرورت و امتناع را ندارند.

بنابراين ممكن است روح جسم لطيف آگاه، و توانا، ثابت و غير متغير و مغاير با بدن باشد كه با مشاهده ثبات منافات نداشته باشد، بدن ما با اينكه در هرچند سال سلولهاى آن عوض مى‌شود از نظر ما ثبات دارد يعنى تجدد تدريجى سلولها منافى صدق ثبات بدن‌