محضا او محض الكفر محضا و الباقون ملهو عنهم الى يوم القيامة.[1]

يك روايت ديگر در كتاب اختصاص كه مؤلف آن هنوز شناخته نشده مذكور است.[2]

به هرحال به استثناى روايت محمد بن مسلم كه ذكر شد بقيه روايات از نظر سند ضعيف است ولى اتحاد مضمونى آنها شاهدى بر صحت صدور آنها از امام (ع) مى‌باشد (فتأمل).

راويان اول اين روايات محمد بن مسلم و عبد الله بن سنان، پسر بكير[3] و ابوبكر حضرمى مى‌باشند كه از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) روايت كرده‌اند.

به هر حال در اين احاديث فقط از سؤال نشدن مستضعفان و متوسطها ذكر شده و اينكه سؤال، تنها از مؤمنان و كافران خالص و كامل به عمل مى‌آيد و اما اينكه آيا متوسطها عذاب و ثواب برزخى دارند يا نه. چيزى در اين باره صريحاً بيان نشده است، ولى مى‌شود از عدم سؤال، عدم عذاب را استنباط كرد بلكه مقتضاى اطلاق لهو و عدم تعرض به حال آنان، كه در روايت غير معتبره آمده است، نيز نفى عذاب و حتى نفى ثواب است و الله يعلم افعاله و احكامه‌[4].

[1] - ص 178 ج 1 نسخه كامپيوتر.

[2] - ص 235 ج 6 بحار الانوار.

[3] - ادعا شده كه روايت ابن بكير در اكثر نسخ كافى وجود ندارد. حاشيه ص 260 ج 6 بحار.

[4] - در مطلب سوم از فصل هفدهم خواهد آمد كه صحيح ضريس تقريبا صراحت در ثواب مستضعفان دارد.