هم‌چشمى‌ها جلو نفس خود را مى‌گرفتند و در عوض اموال خود را به مستمندان مى‌دادند فقر شديد در جوامع اسلامى تا كجا مهار و كنترول مى‌شد؟!

اكثر مردم تابع شهوت و هوس‌هاى حيوانى خود مى‌باشند و از زندگانى دنيا (زندگانى پست‌تر) به زندگانى عالى انسانى (حيات طيبه) قدمى ننهاده‌اند، يعلمون ظاهرا من الحياه الدنيا قرآن مى‌گويد:

اينان ظاهر زندگانى حاضر (زندگانى پست) را مى‌دانند و از زندگانى (جاودانه) سراى ديگر غافلند. آنچه تا اينجا بطور اجمال ذكر شد، بما فهماند كه اسراف داراى سه مرحله است:

1- اسراف فردى و فاميلى.

2- اسراف دولتى.

3- اسراف بين المللى.

تفصيل اين سه مرحله محتاج به تأليف رساله مستقلى مى‌باشد ولى مشكل‌تر يابيدن ضامن اجرايى براى تطبيق آن در جايى كه ايمان قوى نباشد، مى‌باشد.

خداوند به ما توفيق بدهد كه به جاى اين كه اموال را در موارد هوس‌ها مصرف كنيم آن‌ها را در راه حوايج مستمندان و بيچارگان مصرف نماييم. مثلا در يتيم‌خانه‌ها و شفاخانه‌ها و كمك به بيماران و