مصرف مال در اين مورد واجب شرعى است، و به عبارت ديگر حفظ جان واجب و هلاك ساختن جان كه يك نوع خودكشى است حرام بزرگ مى‌باشد.

2- مورد احتياج، كه اگر پول مصرف نشود انسان به سختى گرفتار مى‌گردد.

صرف مال در اين مورد براى رفع عمر و حرج و سختى هيچ اشكال شرعى ندارد، و مسلمان با وجدان آرام مى‌تواند پول مصرف كند.

3- مورد هوس‌ها و هم‌چشمى‌ها:

مصرف مال در اين مورد اگر به اسراف، برسد حرام است قرآن مى‌فرمايد إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ الشَّياطِينِ. (اسرى/ 2) اسراف كنندگان برادران شياطين‌اند.

و گاهى شديدا مكروه است. زهد اسلامى همين جا است كه اولا محبت به مال و هوسبازى به آنرا نداشته باشد (نه اين كه سرمايه نداشته باشد) و ثانيا بهتر است آن را در موارد ضرورت و حاجت خود و ديگران مصرف كند، و نه در موارد هوس.

خواننده عزيز در اين دستور دقت كند كه اگر مسلمانان اموال خود را در دو مورد فوق مصرف مى‌كردند و از هوس‌هاى خام و