و الذين اذا اصابتهم مصيبه قالوا انا للّه و انا اليه راجعون اولئك عليهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئك هم المهتدون.[1]

در يك روايت وارده شده است كه روح بنده مؤمن فقير را پس از قبض، در محضر حق تعالى مى‌برند، خداوند از او معذرت مى‌خواهد همانند معذرت خواستن برادر از برادر! و به او خطاب مى‌شود فقر تو و يا مشكلات از خوار بودن تو در نظر من نبوده بلكه مصلحت (نظام عمومى انسانى) آن را تقاضا مى‌كرد، سپس به او اجرى مى‌دهد كه از عبادات خود آن قدر اجر و پاداش نگرفته است.

احاديث در اين باب بسيار زياد است كه در بند چهارم از فايده ششم ايمان به خدا، نمونه جزيى آن را نقل كرديم، بنابراين تمام مشكلات اقتصادى و روانى و اجتماعى كه به ما در دنيا بدون تقصير ما مى‌رسد، همه بيمه خدايى است و خداوند روز قيامت به مصيبت رسيده ده‌ها يا صدها مرتبه مزد بيشتر مى‌دهد كه نه تنها عدالت را تامين مى‌كند كه فضل و كرم و احسان آفريدگار جهان را آشكار مى‌سازد.

[1] ترجمه اين آيه در فايده ششم از فوايد ايمان به خداوند گذشت.