سؤال اول كه به ملاحظه حكمت او، طرح شده بود جوابش اين است كه همه كائنات از كهكشان‌ها گرفته تا ذرات اتم‌ها زير تسلط كامل قانون عليت است، و اين قانون، حتى در مورد معجزات انبيا عليهم السلام، هيچ استثنايى ندارد و هيچ عاقلى هم انتظار ندارد كه قانون عليت از كار بيفتد و يا به نفع او استثناپذير شود، اعتبار تمام علوم و ترقى و انكشاف آن‌ها، (علوم تجربى، علوم انسانى و علوم دينى) بر قانون سببيت و عليت استوار است، اسباب و علل در هر حال در مسببات و معلومات خود اثر گزاراند. چه بد و چه خوب.[1]

طبيعت اشياى مادى ظرفيت محدودى دارد، و از لازمه همين محدوديت، وجود شر قليل در مقابل خير كثير است، مثلا آب و اتش در زندگانى انسان‌ها نقش كليدى را دارند و همچنين برق و امور ديگر، ولى گاهى همين چيزها سبب عرق شدن و سوختن بعضى از انسان‌ها و حيوان‌ها و چيزهاى ديگر مى‌شود.

از عقل به دور بود كه خداوند آب و آتش و برق را به خاطر ضرر كم آن نمى‌آفريد، تا زندگى ميلياردها انسان در كره زمين ناممكن مى‌شد، خوب دقت كنيد كه ترك خير كثير به خاطر شر

[1] و لن تجد لسنه اللّه تبديلا .. تحويلا و درباره اين كه چرا قانون عليت استثناءناپذير است بايد در غير اين كتاب به سخن پرداخت.