خداوند اگر رحمان است، قهار نيز مى‌باشد و از كار بدى كه خداوند از آن به خشم مى‌آيد در فرض التفات پرهيز مى‌كند.

نااميدى گاهى آدم‌هاى ضعيف النفس را وادار به خودكشى مى‌كند و يا حداقل او را شرير مى‌گرداند. ولى اعتقاد به قدرت و رحمت خدا او را به آينده‌اش اميدوار مى‌سازد، او باور دارد كه خدا مسبب الاسباب است مى‌شود كه ناگهان مشكلات او را برطرف سازد.

فايده اعتقاد به حكمت خداوند (ج)

حكمت يعنى محكم‌كارى كه كار از خلل و نقص و ضرر و فساد و بيهودگى، خالى باشد، حكيم يعنى آن كه كار او مشتمل بر مصلحت و منفعت استوار باشد، حكيم در اصطلاح متكلمين و فلاسفه كه از نظر عقل نيز درست است، يعنى آن كه عمل او بر بالاترين و بهترين مصلحت استوار باشد، نه بر مجرد مصلحت، زيرا ترجيح خوب، بر خوب‌تر يا زشت است و يا مرجوح، وقتى مؤمن چنين اعتقادى داشته باشد، همه دنيا در نظرش زيبا جلوه مى‌كند زيرا نظام عقلانى را بر همه كاينات حاكم مى‌داند. (و فى نظام الكل كل منتظم)

شرور و بدى‌ها همه در عالم عقلى توجيه شده است زلزله‌ها، قحطى‌ها، مصايب عمومى در نظام عمومى جهان منظر ديگرى پيدا