انجمن فرهنگ اسلامى با احترام به نويسندگان مذكور در همان چوكات نزاكتها بخاطر تحقيق حق و روشن شدن بيشتر جهان بينى اسلامى با محبت و خوشبينى در دو مرحله اين نواقص را شرح ميدهد.

مرحله اول: نواقص كلى‌

الف- احتمالا تمام نويسندگان اين اوراق نه به درجه اجتهاد مطلق رسيده اند كه قطعى است و نه به درجه اجتهاد مشروط در يك مذهب.

و از آنجاييكه مسلمانان اهل سنت افغانستان پيروان مذهب حنفى ميباشند بر نويسندگان عزيز لازم بود براى اطمينان محصلين اهل سنت تمام مطالب كتاب خود را مطابق فتواى خود امام ابوحنيفه (ره) و يا بزرگان درجه بالاى مذهب حنفى و مجتهدين مشروط آن بيان مى داشتند و در مقام اثبات امانت علمى، اسم مصدر و شماره جزء و شماره صفحات آن مصادر را بيان مى داشتند كه چنين كارى صورت نگرفته است. به نظر ما تقصير اين نقيصه اولًا به عهده وزارت تحصيلات عالى و رئيس مركزى است كه تدوين ثقافت اسلامى به او واگزار شده است كه چرا از اين موضوع مهم غفلت صورت گرفته است.

همه مى دانند كه امام ابوحنيفه در پذيرش احاديث دقت خاصى داشته و هر حديثى را مورد عمل قرار نمى داده و لذا براى اثبات يك مسئله عملى تا چه رسد به مطالب اعتقادى به حديثى كه از مسند امام احمد حنبل نقل مى شود؛ نمى شود محصلين حنفى را ملزم به قبول آن نمود.

ما الآن احاديثى را در صحيح بخارى مى بينيم كه پيروان مذهب حنفى به آنها عمل نمى كنند و گفته مى شود كه اختلاف نظرى بين مؤلّف‌