فصل دوم: واسطه قرار دادن بعضى از مخلوقات‌

آيا جايز است و يا نيكو است كه بعضى ازمخلوقين را مسلمان دعاكننده بين خود و خداوند واسطه قرار دهد؟ و يا حرام است و يا شرك؟ مثلًا مؤمنى بگويد خداوند به حق پيامبر يا امام يا فلان ولى دعاى مرا قبول بفرما يا به آبروى آنحضرت (ص) فرزندى به من لطف فرما و هكذا.

جماعتى گفته اند كه اولا اين كار غلط و بيهوده است، خداوند از همه به هر انسان نزديك تر است، او حاضر و ناظر و داراى علم و قدرت لايتناهى است پس خوب است كه بدون واسطه و ابتداءً بر آوردن حاجات را از خود او بخواهيم و خداوند، مهربان تر از هر واسطه به بنده دعاكننده خود است. و ثانياً هرچيزى را كه از كسى بخواهيم كه او توان و قدرت انجام آن را ندارد نه اينكه اين طلبيدن تنها حرام باشد كه شرك است و گويا خواهنده او را خدا دانسته است. ولى اگر چيزى را از كسى بخواهيم كه مى تواند آن را انجام دهد جايز است، مشركين از بت هاى خود كه آنان را نماد ملائكه مى دانستند امورى را مى خواستند كه بتها توانايى بجا آوردن آنها را نداشتند. مثلا بت پرستان مى گفتند كه بتها