چنين چيزى در شرايط فعلى براى آنان ممكن نيست و تنها هدفى كه پس از حفظ دين و استقلال و وحدت ملى و شكست مهاجمين شوروى داشتند، رسميت مذهب آنان بوده و هست.

خلاصه پافشارى و اصرار آقاى عبد الرّسول سياف رهبر اتحاد اسلامى و مولوى فضلى (رييس استره محكمه) و نماينده حركت انقلاب كه من هر دو نفر آنان خصوصا آقا سياف را مجاهد محترم مى‌دانم اين بود كه: فعلا شما از رسميت مذهب جعفرى نام نبريد و آن را براى جلسه عمومى «لويه جرگه» بگذاريد، اعضاى جلسه شوراى رهبرى معدود هستند و مردم اهل سنت، ما را متهم به مذهب‌فروشى مى‌كنند! و ما از مردم خود مى‌ترسيم!

من گفتم عجيب است! شما از مردم خود از اينكه چرا بر ما ظلم نكرده‌ايد و حق مشروع ما را انكار نكرده‌ايد، مى‌ترسيد ولى ما نبايد از مردم خود بترسيم كه حق آنان را بدون موجب تلف مى‌كنيم و مظلوميت آنان را تثبيت مى‌نماييم؟!

وقتى مذاكرات دو روزه به نتيجه نرسيد، من ديگر مسوده قانون اساسى را به شوراى رهبرى نبردم و در نتيجه حكومت مجاهدين به‌