(مسأله: 119) بر هر مكلف واجب است به قسم شرعى خود عمل نمايد ولى اگر مخالفت آنچه كه بر آن قسم خورده بهتر باشد مى‌تواند آن را ترك كند و به هبتر عمل كند، و بر اين موضوع حديثى از حضرت رسول اكرم صلى اللّه عليه و اله و سلم از طريق شيعه و اهل سنت نقل شده است.

(مسأله: 120) از حرمت غيبت چند مورد استثنا شده است كه در كتب فقهى بزرگ مفصلا بيان شده است، مانند اينكه مصلحت غيبت كردن بيشتر از ترك آن باشد و يا مظلوم براى طلب حق خود نزد قاضى مثلا اظهار تظلم نمايد. و يا غيبت به غرض اصلاح حال مغتاب باشد و اين استثنا محل اشكال است. و يا در حال مشوره دادن به مشوره‌كننده غيبت مؤمنى لازم شود زيرا مشوره دادن و نصيحت مشوره‌كننده واجب است.

ولى احتياط واجب در اين مورد ملاحظه اهم و مهم است اگر نصيحت مهم‌تر بود غيبت جايز است وگرنه حرمت غيبت به حال خود باقى است.