(مسأله: 43) صاحب جواهر «رض» مى‌فرمايد: اجتهاد (تخصّص) در داكتر شرط نيست بلكه تجربيات معتاد و متعارف او بنحوى كه سيره اطباء جاريست مجوز طبابت او مى‌گردد.

به نظر اينجانب اين فرموده در مورد دواهاى گياهى سابق كه ضررى نداشته است ممكن است صحيح مباشد ولى در مورد طبابت امروزى كه با دواهاى شيميائى و عمليات پيچيده مقرون است و امراض غالبا بطور دقيق امتياز داده شده است بسيار مشكل است براى غير متخصص جايز باشد بدون تسلط بركيفيت و كميت مرض به معالجه و تعيين دوا بپردازد در حاليكه اشتباه او احتمالا موجب ضررهاى مهمى براى مريض مى‌گردد بلكه اگر مريض به اعتقاد مهارت و تخصصى نزد داكتر رفته و داكتر در واقع چنين نباشد حق ندارد به تداوى او بپردازد.

بلى اگر مريض بداند داكتر به درجه تخصص نرسيده است مع ذلك به معاينه او راضى گردد داكتر مى‌تواند به تداوى و معاينه او اقدام نمايد.