مورد مرض تخصصى و مهارتى نداشته است، برائت مريض رافع ضمان او نيست.

(مسأله: 37) اگر به علاج طبيب غير لايق آسيبى به مريض برسد، طبيب ضامن است هرچند مريض اجازه تداوى را به او داده باشد.[1]

(مسأله: 38) اگر داكترى- هرچند متخصص و حاذق- مريضى را بدون اجازه‌اش معالجه كند و بدين وسيله به او آسيبى برسد به فرموده فقهاء ضامن مى‌شود، و همچنين اگر ديوانه و طفل نابالغ را بدون اذن ولى آنان معالجه نمايد و به آنان ضررى برسد، داكتر ضامن آنست.

(مسأله: 39) اگر طبيب متخصص بدون تقصير و كوتاهى كسى را بااجازه او معالجه كند ولى علاج او منجر

[1] شاعر ظريفى مى‌گويد: