است؛ سه حصه آن مربوط به قسمت دولت است (سهم خدا، رسول و ذى القربى) و سه قسمت آن مخصوص مردم (يتيمان، بيچارگان و راه ماندگان). و در توجيه و تعليل اين قسمت ششگانه يا چهارگانه مى گويد: تا اينكه اين مال فيئ ميان بى‌نيازان (پول‌داران) متداول و دست بدست نگردد و بلكه به اصناف يتيمان و بيچارگان و راه‌ماندگان برسد.

اين علت هرچند در مورد خمس غنايم جنگ، بيان شده ولى بعيد نيست كه آنرا مطلوب شارع در مطلق سرمايه و اموال بدانيم و بگوييم مطلوب از حكومت اسلامى اين است كه سياست اقتصادى آن به گونه اى باشد كه سرمايه در دست عده خاصى دست به دست نگردد تا اكثريت جامعه تنها تماشاگر سرمايه در دست جمع محدودى باشند و خود از همه‌چيز محروم باشند؛ بلى، اينگونه جامعه كه تعادل اقتصادى خود را از دست داده، بسيار بعيد است از نعمت مهم امنيت و سلامتى اخلاق و رشد فكرى و بالندگى علمى برخوردار گردد و روزى حتما از يك طرف بام سقوط مى‌كند.

و شايسته است حتى المقدور منابع درآمدها و ارباح را براى همه بگشايند و قلم‌هاى مهمه واردات را ملى نمايند تا بودجه دولت در رفع نيازمندى‌هاى عمومى فعال‌تر گردد و همچنين استخراج معادن و